Het boek bij Starbucks heet ik Amy, geschreven door Els Quaegebeur sprak mij gelijk aan. Een boek over New York en de mensen die er wonen, mijn interesse is gewekt. Na een tijd in de kast te hebben gelegen heb ik het nu dan eindelijk kunnen lezen! Lees hier wat ik van dit boek vond.
Samenvatting
‘Bij Starbucks heet ik Amy. Tenminste, in de ochtendspits, als het zo druk is dat je je naam moet opgeven om te voorkomen dat de personeelsleden in de war raken bij het maken van duizend half-caf soy lattes extra hot. Omdat ze Els te moeilijk vinden, noem ik mezelf Amy.’
Vijf jaar geleden vertrok Els Quaegebeur naar New York City. In Bij Starbucks heet ik Amy beschrijft ze haar dagelijks leven en de bijzondere New Yorkers die ze ontmoet. Neurotische scenarioschrijver Jeff. Buurtknuffelbeest George met de jurk. Een Chinese dokter boven een kickboksschool. Zij en vele anderen laten Els (‘With an A? Or like something else?’) de ziel van de stad zien. Intussen probeert ze er, met haar nieuwe liefde Len, achter te komen wat haar eigen plek is in die zelfbenoemde hoofdstad van de wereld. (Bol.com)
What I think
Bij Starbucks heet is Amy is een erg leuk geschreven boek. Het is opgebouwd uit allemaal korte verhaaltjes die gebeurtenissen uit Els haar leven beschrijft of de personen die ze ontmoet. Het beschrijft verschillende hilarische situaties. Op een leuke originele manier leer je de stad en vooral haar inwoners kennen. En die inwoners zijn natuurlijk een groot deel van wat New York zo intrigerend maakt. Allemaal verschillend, allemaal met hun eigen dingetjes en aparte gewoontes. Wat ik vooral leuk vind is om door een Nederlandse bril deze mensen te leren kennen. Om net als Els de voor ons soms wat aparte Amerikanen te ontdekken en te kijken hoe ze hier zelf tussen past. Wat is haar plek in deze grote stad? Een boek dat lekker weg leest. Een groot voordeel is ook dat je het, omdat het allemaal kleine verhalen zijn, toch iets makkelijker kunt wegleggen. Dit klinkt misschien raar, je wilt toch in een boek verloren raken? Maar soms is het lekker om tussen andere dingen door even een klein stukje te lezen. Dit boek is daar perfect door. De titel geeft niet veel weg van het boek, maar is misschien juist wel heel sprekend over de manier waarop het boek is opgebouwd. Een van de korte verhalen gaat namelijk over het feit dat Els bij de Starbucks komt en ze haar naam daar niet goed kunnen uitspreken, laat staan schrijven. Daarom noemt zij zichzelf daar Amy (Dit doet me toch denken aan de hilarische situaties bij de Starbucks met Aukje).
Ik geef dit boek een 8. Het is een combinatie tussen een column bundel en een chicklit, een heerlijk luchtig boek dat je meeneemt in het dagelijks leven van verschillende Amerikanen.
No Comments