Recensie: New York van Edward Rutherfurd

Samenvatting

Er is geen stad die meer tot de verbeelding spreekt dan New York. De stad is veel bezongen, maar zelden zo compleet en indrukwekkend beschreven als in deze roman. Als lezer begin je je wandeling door de geschiedenis van New York in de tijd van Peter Stuyvesant en volg je steeds enkele tot de verbeelding spreken families, zodat je de stad zich door hun ogen ziet ontwikkelen tot wat die nu is. Wandel door Central Park, over FIfth Avenue en over The Brooklyn Bridge. Lees over het New York van de Indiaanse nederzettingen van Manhattan en het Nederlandse Nieuw-Amsterdam tot de Engelse overname. Van de onafhankelijkheidsoorlog, de grote Beurskrach van 1929 en de bouw van het Empire State Buidling tot de nadagen van 9/11. New York laat een onuitwisbare indruk achter. Een boek even indrukwekkend als de stad zelf.

Zoals hierboven beschreven wandel je door de geschiedenis en zie je de stad veranderen door de ogen van de families. Het is een roman, maar wel op historische feiten gebaseerd.

What I think

Wauw, wat een goed boek.  Ik heb zelf vijftien weken in the Big Apple gewoond en dit boek neemt mij weer terug naar alle plaatsen. Maar het neemt je ook echt mee terug in de geschiedenis. Het voelt alsof je in die tijd leeft. Je moet je hoofd er wel goed bijhouden met alle belangrijke geschiedkundige feiten. Maar hoewel ik er ongeveer een half jaar over heb gedaan om dit boek uit te lezen heeft het mij geen moment verveeld. Elke keer dat ik het boek las werd ik er weer door gegrepen. Het heeft me eraan herinnerd wat een mooie stad New York is en hoe de spirit van de mensen is. Strijdlustig en positief. We will survive en We can do it! Vooral de verhalen van de familie Master, waarvan je meerdere generaties meemaakt, zijn erg meeslepend.

Ik geef dit boek een dikke 9. Een meeslepend verhaal over meerdere families die in deze geweldige stad wonen.  Houd jij van romans, NYC en een klein beetje geschiedenis? Dan is dit boek echt een must read. Eigenlijk vind ik het wel jammer dat ik ‘em nu uit heb…